Jippie hippie hippo!

De eerste schoolweken in Uganda:

De wekker gaat vroeg, vaak al om half 7 omdat om half 8 het college begint en met mijn twee jerrycannetjes loop ik naar de douche. Ze verkopen hier shampoo en conditioner in 1 liter jerrycannetjes en Lies is bang dat mijn haar ervan af gaat sterven, wat, gezien de kleur, geur en substantie, misschien geen vreemde angst is maar voorlopig gaat het goed! Bij de douche is het altijd weer een moeilijke keus tussen de douche waar de meeste kans is op warm water en degene waarbij de deur op slot kan. Terwijl ik aan het douchen ben hoor ik vaak het geluid van een vol- of leeglopende emmer, want de Afrikanen die bij ons in het complex zitten hebben nog steeds de voorkeur voor wassen met een emmer ipv onder de douche. Bij het ontbijt heb ik het gepresteerd om nog niet 1 keer mijn malariapil te vergeten, met grote hulp van Lisanne en Lisa. In de eerste week werd het ons al snel duidelijk dat we niet teveel van de colleges hoefden te verwachten. Als de docent al aanwezig was had deze meestal weinig motivatie om les te geven, aangezien er van de 50 studenten die aanwezig zouden moeten zijn er meestal maar 5 zaten. Als er al iets verteld werd dan werd dit regelmatig onderbroken door dingen als het mobieltje van de docent of een kakatoe die tegen het raam vliegt en op de vensterbank blijft zitten waardoor iedereen er een paar minuten mee bezig is of deze misschien naar binnen zal vliegen. De tweede en derde week (yes, de derde week zit er voor ons ook alweer op, we hebben namelijk geen colleges gepland op vrijdag zodat we lang weekend hebben:D) waren iets actiever maar nog steeds niets vergeleken bij de gang van zaken in Nederland. Bij het vak Business English gaat het 1,5 uur lang over de definitie van 'Business' en vervolgens over de definitie van 'Engels'. Nadat we geconcludeerd hebben dat Business gaat over handel. kopers/verkopers en goederen en dat Engels een internationale taal is, is het huiswerk voor de volgende week dat we moeten opschrijven wat precies Telephone communication is, en waarom mensen dat gebruiken. Oh en dit is een uitgebreide opdracht, omdat het college van deze week verviel. Bij Contemporary Africa vandaag moesten er groepjes gemaakt worden, maar de docent vond het een goed idee om met de groep te overleggen of het beter was om zelf groepjes te maken, of te nummeren. 30 mensen voerden 10 minuten lang een discussie (hard schreeuwend), waarna de docent opperde dat het misschien goed was om te nummeren. Ze heeft zichzelf 10 minuten verantwoord waarom dat een goede keus was en toen kon er uiteindelijk genummerd gaan worden. Ik kan zo nog wel 100 voorbeelden noemen, maar het moge duidelijk zijn: het gaat hier anders! In het begin kon ik me er nog wel eens aan ergeren, maar inmiddels plan ik voor een klein taakje geen 5 minuten maar een uur in, dus dan gaat het veel beter. Het enige wat nog vervelend is, is dat onze paspoorten ergens rondslingeren in Kampala omdat er een speciaal studentenvisum in moet. Er is ons 100 keer verzekerd dat het goed gaat komen, maar dat is nog wel even spannend.
Om bij te komen van al deze heftige gebeurtenissen hebben Lies, Lisa en ik onszelf afgelopen weekend getrakteerd op een safari! Eigenlijk wilden we dat liever nog een paar weken uitstellen, maar ivm met het vroegstartende regenseizoen was het beter om zo snel mogelijk te gaan en wat was dat verschrikkelijk vet... Op donderdag ging ik vast (jep in mijn eentje voor het eerst!) naar Kampala, omdat ik nog goede schoenen moest hebben voor het lopen. Van die lelijke gezondheidssandalen (Sorry thaal!) en dat was al een avontuur op zich. Ik had me net goed en wel tussen een mager mannetje en een dikke dame geïnstalleerd toen er vlak voor onze matatu een ongeluk gebeurde. Meerdere auto's en vrachtwagens zijn hard op elkaar geknald en daar botste ons busje weer op. Dat ging absoluut niet hard en omdat ik stevig tussen mijn buren ingeklemd zat gebeurde er niet veel maar het was wel heeel goed dat we niet 10 minuten eerder waren. Na een half uur vertraging konden we verder, totdat we midden in Kampala weer vast kwamen te staan omdat het begon te gieten. De matatudriver was er na weer een half uur wachten helemaal klaar mee: we moesten eruit. Alleen, ik had geen idee waar ik was. Twee vriendelijke mannen achter mij hebben me precies uitgelegd (just that way) hoe ik moest lopen maar legde me ook uit dat alle mensen die nu tussen de busjes doorliepen dieven waren, omdat het makkelijk stelen was in dit weer. Dus volledig absoluut niet gerustgesteld en maar een vaag idee waar ik heen moest stapte in de regen in met mijn tas op mijn buik. Niet bestolen maar wel pas na een uur zoeken kwam ik uit bij de markt die ik zocht, maar daar als muzungu in je eentje naar binnen gaan is weer een uitdaging op zich, want IEDEREEN wil je wat verkopen, en de paadjes zijn al niet al te ruim. Nu klinkt dit trouwens als een hoop ellende bij elkaar, maar eigenlijk was ik enorm aan het genieten. Het ging niet van een leien dakje (maar dat gaat niks hier) maar het ging wel goed en ik vond het stiekem allemaal geweldig leuk. Die avond ontmoetten Lies, Lisa en ik elkaar in het hostel waar we betaalden voor een dorm, maar van de geweldige Francis (we zijn daar al eerder geweest) een privekamer kregen zodat we goed konden slapen voordat ons safari avonduur de dag daarna begon!
's ochtends in de bus zat iedereen alweer snel te slapen, maar Lies en ik voelden ons net twee kleine kinderen op hun verjaardag: hyper, lacherig en super vrolijk want we hadden giga verwachtingen! En die zijn ontzettend waargemaakt... We hebben een kudde olifanten recht voor onze neus de weg over zien steken, giraffen van heel dichtbij gezien maar ook als sierlijke silhouetten aan de horizon en vogels in alle kleuren van de regenboog. We zijn met een jeep met open dak over savannes gereden en door heel dicht woud. Overal zag en hoorde je beesten (en beestjes, af en toe was er weer paniek omdat er allemaal kriebelende vliegende dingetjes onze auto invlogen) en de mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien. Ook hebben we een boottocht over de Nijl gedaan, waarbij we vooral veel nijlpaarden hebben gezien (ik heb een enorme zwak voor nijlpaarden gekregen) en weer ansichtkaartwaardige plaatjes. Die avond in het kamp hadden we het allergrootste avontuur. Lies en ik lagen in onze safaritent te kletsen en te lachen (met vrij serieus volume) totdat Lies opeens zei: 'Am maak jij nou zo'n herrie?' Ik: 'Nee? Ik denk dat het de jongens naast ons zijn.' Lies: 'Ja nu hoor ik het ook niet meer. Oh nu weer wel, hoor je dat?' ik: 'ik kijk wel even'. En op het moment dat ik uit het gazen raampje van ons tentje kijk zie ik op nog geen meter afstand van ons een nijlpaard staan. En wat zijn die beesten groot.. Ik denk ongeveer even hoog als ik zelf. Lies en ik durfden ter plekke alleen nog maar te fluisteren, terwijl den nijlpaard perse ook het gras wilde hebben wat half onder onze tent stond, dus met zijn snuit de tent indeukte. Lies en ik stonden vol spanning heel dicht bij elkaar in het midden van de tent, maar waren niet heel bang omdat de leiding al gezegd had dat er nijlpaarden konden rondlopen en dat ze niets deden, zolang ze maar niet geirriteerd werden. De hippo was gewoon lekker rustig grasjes aan het eten dus vertrouwden we het wel. Maar, op dat moment ontdekten de jongens uit de tent naast ons het beest ook en zij vonden het een goed idee om foto's te gaan maken, MET FLITSLICHT. Toen knepen Lies en ik 'm wel even, ook omdat we niet durften te schreeuwen dat ze op moesten rotten met hun stomme flits. Maar de hippo vond het allemaal wel best en liep rustig de andere kant op. Toen ie op veilige afstand was ben ik toch maar even gaan vragen of ik de foto mocht hebben ˆˆ
Mijn enige kwetsuur tot nu toe is dat ik enorme spierpijn in mijn benen heb van het dansen hier :p Geen diarree of andere ellende (de conclusie van mij en Mark was dat ik in Nederland beduidend meer bacterien binnen krijg dan een gemiddelde Nederlander, dus dat mijn lijf al een hoop gewend is), terwijl het hier toch behoorlijk smerig is. Het mooie bewijs daarvan kwam vanochtend uit het plastic tasje waar mijn schoenen inzaten waarmee ik over de markt gelopen had. De vloer is daar een grote modderpoel, maar er zit meer in dan water en zand want mijn schoenen waren volledig beschimmdeld. Niet een klein beetje, echt helemaal onder. Maar als het bij zulke incidentjes blijft, dan teken ik daarvoor!